Ερχόντουσαν εδώ πιτσιρικάδες που αργότερα έγιναν πρωθυπουργοί και κυβέρνησαν τη χώρα…Τους έφερναν οι γονείς τους και μου έλεγαν:
–Bαγγελιώ, να τους προσέχεις…
Μύκονος, Νοέμβριος 2020. Έχουμε απέναντί μας τη Βαγγελιώ, τη “πόρτα” αλλά και τη ψυχή και το πάθος του θρυλικού μυκονιάτικου Pierro’s.
-Η Μύκονος ξέπεσε γιατί έπαψαν να έρχονται οι gay από ολόκληρο τον κόσμο. Πλάκωσε ο “ελληνικός τουρισμός” και μαζί του οι φουσκωτοί και όλα αυτά τα μασκαριλίκια που ζούμε σήμερα.
Η Βαγγελιώ είναι καταιγιστική.
Εγω κρατούσα τραπέζι για τα πιο μεγάλα ονόματα της επιχειρηματικής εφοπλιστικής ελιτ. Κατέφθαναν εδώ από ολόκληρο τον πλανήτη. Το μαγαζί έκανε τζίρο πάνω από 500 χιλιάδες τη βραδιά. Έπαιρνα τα λεφτά και πήγαινα να τα καταθέσω στη Τράπεζα. Ο Ανδρέας Κουτσούκος μου είχε απόλυτη εμπιστοσύνη…
Ο Ανδρέας Κουτσούκος δεν είναι άλλος από τον ιδιοκτήτη του Pierro’s o οποίος υποστηρίζει ότι το Pierro’s δεν υπήρξε ποτέ gay bar και ότι η Μύκονος του 1970/80 ουδεμία σχέση έχει με τη σημερινή.
Ο Ανδρέας Κουτσούκος ήταν μόλις 22 ετών όταν γνώρισε τον Ιταλο-αμερικανό ζωγράφο Pierro Aversa. Ο Aversa υπήρξε εκτός από σημαντικός καλλιτέχνης και ένας από τους bon vivant της εποχής. Εραστής του ωραίου και της καλής ζωής, περνούσε τον καιρό του ταξιδεύοντας στην Ευρώπη, όπου έκανε στάση στα κοσμικά σαλόνια της εποχής. Ο Ανδρέας Κουτσούκος, από την άλλη, ένας φτωχός ντόπιος ψαράς, με μεγάλα όνειρα και πολλή όρεξη για δουλειά, ήταν μάλλον αυτό το κομμάτι που έλειπε από το παζλ του Pierro.
Οι δυο τους άνοιξαν το Pierro’s το 1972 την πλατεία Αγίας Κυριακής στα Ματογιάννια.
«Σκέψου ότι το 70-80 όλοι οι επώνυμοι Αθηναίοι έρχονταν στο Pierro’s. Από τον Μεταξά, τους Γουλανδρήδες, τον Καρέλα, τον Φιξ, όλοι ήταν εκεί» μου λέει ο Ανδρέας συνεχίζοντας «Και όχι μόνο, οι πιο γνωστοί σχεδιαστές μόδας πέρασαν από το μαγαζί. Από τον Gianfranco Ferrè, τον Jean Paul Gaultier τον Valentino, όλοι» θα εξομολογηθεί αργότερα ο ίδιος.
«Όσοι έρχονταν στη Μύκονο» συνεχίζει ο Ανδρέας «περνούσαν πάντα από το Pierro’s, πρωθυπουργοί, επιχειρηματίες, ηθοποιοί. Κάθε εβδομάδα γινόταν πάρτι με διαφορετική θεματολογία και dress code. Τότε ο κόσμος διασκέδαζε ελεύθερος, χωρίς δημοσιογράφους και παπαράτσι. Για να σου δώσω ένα παράδειγμα, ήρθε η Μπάρμπαρα Στρέιζαντ και καθόταν για ώρες έξω από το μαγαζί. Δεν την αναγνώρισε κανένας. Της είχε κάνει μεγάλη εντύπωση αυτό. Η Σοράγια ερχόταν κάθε βράδυ στο μαγαζί. Δεν ενοχλούσε κανείς κανέναν. Η Μύκονος ήταν ένα παρθένο νησί, πανέμορφο. Δεν είχε καμία σχέση με την τωρινή της μορφή. Παλιά κάποιον που έβλεπες στην παραλία θα τον ξανάβλεπες το βράδυ»
Η Βαγγελιώ ένα βράδι θα γινόταν μάρτυρας και πρωταγωνίστρια μιας απίστευτης περιπέτειας. Ηταν μπροστά στον καυγά ενός ζευγαριού όταν ο άνδρας εκνευρίστηκε και πέταξε ένα αιχμηρό αντικείμενο στη σύντροφο του. Η Βαγγελιώ έβαλε τη παλάμη της μπροστά για να την προστατέψει. Το αντικείμενο έκοψε βαθιά ένα δάχτυλο της. Χρειάστηκε να ταξιδέψει με έκτακτη πτήση για Αθήνα. Στο ίδιο αεροπλάνο ήταν άλλοι δύο βαριά ασθενείς…Ο ένας από αυτούς βρισκόταν στα τελευταία του. Η Βαγγελιώ προσπάθησε να τον κρατήσει στη ζωή
-Μείνε ζωντανός…Μείνε ζωντανός, μη φεύγεις…
Δυστυχώς δεν τα κατάφερε…Ώσπου το αεροπλάνο να προσγειωθεί στην Αθήνα είχαν πεθάνει και οι δύο…
Στις φωτογραφίες η Βαγγελιώ μας δείχνει τα τραύματα που έχουν μείνει να της θυμίζουν εκείνη τη περιπέτεια…
Δείχνει να μετάνιωσε που επέστρεψε από τον Καναδά όπου έμεινε για μεγάλο διάστημα.
(Στις φωτογραφίες με τον επιχειρηματία Κώστα Μαστοράκη)
