O Θουκυδίδης, περιγράφει πώς οι Αθηναίοι, τον χειμώνα του 426/5 π.Χ., προχώρησαν σε ολοκληρωτική κάθαρση της Δήλου (μια πρώτη, μερική κάθαρση είχε ήδη διενεργήσει ο Πεισίστρατος) “σηκώνοντας όλους τους νεκρούς και τα φέρετρά τους από τη Δήλο, διατάζοντας στο εξής ούτε να πεθαίνει κανείς ούτε να γεννιέται στο νησί, αλλά οι ετοιμοθάνατοι και οι ετοιμόγεννες να μεταφέρονται στη Ρήνεια”».
Για τους αρχαιολόγους της Εφορείας Αρχαιοτήτων Κυκλάδων, «η Ρήνεια είναι η άλλη Δήλος».
Στην ιστορία της-γράφει η Γιώτα Συκκά στη Καθημερινή- μας ταξιδεύουν ο προϊστάμενος της Εφορείας Αρχαιοτήτων Κυκλάδων δρ Δημήτρης Αθανασούλης και η δρ Ζώζη Παπαδοπούλου, οι οποίοι, μαζί και με τη δρα Μαρία Σιγάλα, συνδιευθύνουν ένα πενταετές πρόγραμμα έρευνας πεδίου που επιχειρεί την πλήρη χαρτογράφηση των αρχαιοτήτων στη Ρήνεια. Τα οφέλη είναι πολλαπλά, διότι μπορούμε να αντιληφθούμε την ιστορική τοπογραφία της νήσου και πώς εξελίχτηκε στον χρόνο.
Επιπλέον, τεκμηριώνονται παλιές θέσεις, ενώ δημιουργείται ένα πλαίσιο απόλυτης προστασίας για κάθε αρχαίο στο νησί.
Η έρευνα, με τη στήριξη του Δήμου Μυκόνου, ξεκίνησε δυναμικά πέρυσι από επιστήμονες από την ΕΦΑ Κυκλάδων, το Parco Archeologico di Pompei, το πανεπιστήμιο της Νάπολης Federico II, τη Γαλλική Αρχαιολογική Σχολή και φοιτητές ελληνικών και ξένων πανεπιστημίων.
Φέτος, η εφορεία θα πραγματοποιήσει κυρίως εργασίες τεκμηρίωσης, λόγω των συνθηκών που δημιούργησε η πανδημία με τις μετακινήσεις από το εξωτερικό. «Στόχος μας», λέει στην «Κ» ο έφορος Αρχαιοτήτων Κυκλάδων, «είναι αφενός να διερευνήσουμε και να εμβαθύνουμε την αρχαιολογική έρευνα της Ρήνειας που ξεκίνησε πριν από έναν αιώνα, αφετέρου να τεκμηριώσουμε ό,τι υπάρχει στο νησί, ώστε να προστατευθεί από οποιεσδήποτε αυθαίρετες εργασίες ή από οποιαδήποτε αρχαιοκαπηλική δραστηριότητα θα μπορούσε να υπάρξει.
Η αλήθεια είναι ότι η Ρήνεια είχε λεηλατηθεί στο παρελθόν, τον 18ο και τον 19ο αιώνα. Τώρα καταγράφονται τα πάντα στη Ρήνεια. Σποραδικά είχαν γίνει αυτοψίες, είχαν επισημανθεί θέσεις, όμως για πρώτη φορά όλα μπαίνουν σε ένα υπόβαθρο όπου καταγράφεται ο γεωλογικός της χάρτης. Ξέρουμε τα πετρώματά της, αρχαία λατομεία από το υλικό των οποίων κατασκευάστηκαν κτίρια της Δήλου. Επίσης, καταγράφονται πάνω στο υπόβαθρο όλα τα τοπωνύμια, οι πληροφορίες που υπάρχουν διαχρονικά και μπαίνει στη θέση του όποιο αρχαίο, βυζαντινό, μεταβυζαντινό και νεότερο εύρημα υπάρχει στο νησί».
Στον όρμο της Αγίας Κυριακής εντόπισε τον περίφημο «βόθρο της καθάρσεως». Για την αρχαιολόγο, η «κάθαρση» της Δήλου έχει διπλή διάσταση: «Οταν ξεριζώνεις τους νεκρούς από έναν τόπο και επιβάλλεις να γεννιέται κάποιος αλλού, στερείς το δικαίωμα της πατρίδας. Μια δεύτερη ανάγνωση είναι ότι το ιερό της Δήλου αποκτά γη και στο απέναντι νησί. Είναι μια ιδιότυπη ιστορία. Ολοι, είτε ήταν οι Αθηναίοι είτε ο Πολυκράτης, διεκδικούσαν τη διοίκηση του ιερού του Απόλλωνα. Το ιερό είχε λεφτά, γη, αναθήματα».
Η Ρήνεια ήταν ανεπτυγμένη πόλη. Οι Ρηνείς ασχολούνταν με την εκμετάλλευση πορφύρας, καλλιεργούσαν σιτάρι, κριθάρι, αμπέλια κ.ά. Επίσης, είχαν λατομική παραγωγή. Στη βόρεια πλευρά του νησιού, τα λατομεία που εντοπίστηκαν μαρτυρούν πως το γνεύσιο ήταν από τις βασικές πηγές πλούτου. Με αυτό κατασκευάστηκαν τα θεμέλια του ναού του Απόλλωνα.
Ενδιαφέρον στη Ρήνεια έχουν και τα νεότερα ερείπια. Οπως αυτά του δημόσιου λοιμοκαθαρτηρίου της Δήλου (Ρηνείας) στην παραλία με το τοπωνύμιο Καραντίνα ή Λαζαρέτο. Εκεί, μας λέει η Ζώζη Παπαδοπούλου, «παρέμεναν σε κάθαρση από τα μέσα του 19ου αι. έως τις αρχές του 20ού, βάσει διαδοχικών νομοθετικών ρυθμίσεων, μολυσμένα και μη πλοία που κατέπλεαν από λιμάνια της Μεσογείου με προορισμό ελληνικά λιμάνια σε περιόδους έξαρσης επιδημιών χολέρας και πανώλης».
Στις 13 Ιουνίου του 1901 σταμάτησε και το πλοίο με το οποίο ο Κωνσταντίνος Καβάφης έκανε το πρώτο του ταξίδι στην Ελλάδα. «Ο ίδιος γράφει στο ημερολόγιό του «κάναμε καραντίνα στη Δήλο». Το καράβι, που ερχόταν από την Αλεξάνδρεια στην Ελλάδα, έμεινε δύο ημέρες καραντίνα στη βόρεια Ρήνεια. Η καραντίνα τότε ξεκινούσε από μία-δύο ημέρες και έφθανε τις 40, ανάλογα με τους κινδύνους.
Η καραντίνα ήταν προληπτική, όπως στην περίπτωση του Καβάφη, και σε άλλες περιπτώσεις θεραπευτική. Στο ημερολόγιο ο ποιητής σημειώνει ότι, τις δύο ημέρες που έμειναν στο νησί, τους εξέτασαν οι γιατροί, ότι ήταν όλοι ευγενικοί, ότι ήταν όμορφο το μέρος, αλλά έμοιαζαν εγκαταλελειμμένες οι καλλιέργειες.
